Position of students in the society of knowledge : Implications on constructivism attitudes about learning

Abstract

In this paper, we are discussing the position of students in the society of knowledge, starting from the aims, explicitly stated by the contemporary society in the form of competences necessary for an individual. Special attention is given to different forms of knowledge. There are explicit and implicit forms of knowledge. There is a special distinction between declarative and procedural knowledge, and a special category is conditional knowledge. Constructivism beliefs about learning are based on the assumption that students construct knowledge, trying to reveal the sense of own experience. There are differences between constructivism theoreticians, they both treat learning as a life-long process and stress active participation of students in gaining knowledge. Special attention is given to reflexive abilities of students and self regulation in the process of learning. There are examples of the application of constructivism principles in teaching and checking of the empirical model of regulation of the process of constructive learning. There are implications given of the research based on this model which is in accordance with theoretical constructivism foundation.

U ovom radu razmatran je položaj učenika u društvu znanja polazeći od ciljeva koje eksplicitno postavlja savremeno društvo u vidu kompetencija potrebnih pojedincu. Analizirana su različita shvatanja o znanju i njegovoj ulozi u savremenom društvu. Posebna pažnja posvećena je različitim tipovima znanja. Razlikuje se eksplicitno znanje od implicitnog, odnosno tacitnog znanja. Posebna distinkcija pravi se između deklarativnog i proceduralnog znanja, pri čemu se kao posebna kategorija izdvaja kondicionalno znanje. Konstruktivistička shvatanja o učenju zasnivaju se na pretpostavci da učenici konstruišu znanje, tako što nastoje da otkriju smisao sopstvenih iskustava. Bez obzira na postojeće razlike među konstruktivistima, zajedničko je tretiranje učenja kao kontinuiranog doživotnog procesa i naglašavanje aktivnog angažovanja učenika u sticanju znanja. Poseban značaj pridaje se refleksivnosti učenika i samoregulaciji u procesu učenja. Prikazani su primeri primene konstruktivističkih principa u nastavi, kao i empirijske provere modela regulacije procesa konstruktivnog učenja. Date su implikacije istraživanja zasnovanih na ovom modelu, koje su u skladu sa teorijskim konstruktivističkim postavkama.