Pedagoška ideja motivacije izvedena iz ontološke potrebe ljudskog bića

Abstract

Cilj ovog rada je da se otvori teorijska perspektiva u okviru koje će biti moguće da se ustanovi potencijalno pedagoška ideja motivacije, a potom da se ta ideja izvede. Nije nam cilj da napravimo oštro razgraničenje između konkretnih nauka i onemogućimo naučni dijalog, već da utvrdimo precizne načine razmišljanja koji su preduslov za svaki definisan i produktivan međunaučni dijalog. U tom smislu, potrebna je specifično pedagoška teorija i praksa motivacije. Ako motivaciju razumemo u širem, filozofskom smislu, kao princip aktivnosti subjekta, onda nam ova perspektiva može omogućiti da preispitamo postojanje i značenje motivacije na način na koji se često razume i nekritički prenosi u pedagogiju iz drugih nauka i teorijskih okvira. Zasnovaćemo aktivnost subjekta na tvrdnji da ljudsko biće postoji kao određena vrsta ontološke potrebe. Konkretno, u ovom delu rada ulazimo u dijalog sa Platonom. Ontološka priroda ove potrebe će nam omogućiti da pozicioniramo ovu „potrebu kao izvor motivacije” unutar samog ljudskog bića, što je osnovni preduslov ako želimo da izvedemo motivaciju iz ideje Bildsamkeita, koja predstavlja pedagoški princip. Dalje, priroda ove ontološke potrebe obezbediće nam unutrašnju dijalektiku i sposobnost da izvedemo opšte i posebne forme pedagoške aktivnosti kako u teorijskom, tako i u praktičnom smislu. Kada bude razvijen u dovoljnoj meri, ovaj pristup će nam dati jasne ideje o tome kako da usmerimo svoj pedagoški takt u teorijsko-praktičnoj sferi pedagoških odnosa, imajući u vidu da nam je cilj da ovu unutrašnju potrebu učinimo izvorom svesne i dosledne pedagoške aktivnosti.

Our goal with this paper is to open theoretical perspective within which it is possible to establish a potentially pedagogical idea of motivation and then deduce that idea. This isn’t to make sharp delineations between specific sciences and disable scientific dialogue, but to establish precise ways of thinking that are a prerequisite of any kind of determined and productive dialogue between sciences. In that sense, a specifically pedagogical theory and practice of motivation is required. If we understand motivation in a wider, philosophical sense, as a principle of activity of a subject, then this perspective can enable us to question the existence and meaning of motivation as it is often understood and uncritically imported into pedagogy from other sciences and theoretical frameworks. We will frame the activity of a subject by establishing that human being exists as a particular kind of ontological need. We will specifically enter the dialogue with Plato in this section of the paper. The ontological nature of this need will enable us to position this need-as-source-of-motivation within human being itself, which is a fundamental prerequisite if we want to deduce motivation from the idea of Bildsamkeit, which is the principle of pedagogy. Further, the nature of this ontological need will provide us with its inner dialectics and the ability to deduce general and specific forms of pedagogical activity, both in theoretical and practical sense. This approach, when developed enough, will give us clear ideas to guide our pedagogical tact in a theoretical-practical sphere of pedagogical relations, with the goal of making this inner need a source of a conscious and consistent pedagogical activity.